1.Ευρέως αναγνωρισμένο διδακτικό έργο, που τεκμηριώνεται από:

(α) Την επίσημη επί σειρά ετών αξιολόγηση του διδακτικού έργου των διδασκόντων από τους φοιτητές/τριες του Τμήματος.

(β) Την τεκμηριωμένη συμβολή του/της στην επιτυχή ανάπτυξη καινοτόμων διδακτικών μεθόδων και προσεγγίσεων, στη διαμόρφωση νέων μαθημάτων του Τμήματος ή Διατμηματικών μαθημάτων που προάγουν τις διεπιστημονικές σπουδές και ειδικεύσεις.

(γ) Την πέραν του συνήθους συμμετοχή του/της στην επίβλεψη Διπλωματικών Εργασιών και Διδακτορικών Διατριβών, σε συνδυασμό με την επιστημονική ή επαγγελματική εξέλιξη των φοιτητών/τριών που τις εκπόνησαν.

(δ) Την ενεργό συμμετοχή σε διαδικασίες ανοιχτής ή συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, μέσω ομιλιών ή σειρών μαθημάτων, ευρέως αναγνωρισμένης ποιότητας, που απευθύνονται σε μαθητές/τριες, φοιτητές/τριες, ή επαγγελματίες επιστήμονες (π.χ. εκπαιδευτικοί, κ.λπ.), καθώς και στο ευρύτερο κοινό.

Στην έννοια του «μαθήματος» περιλαμβάνονται, βεβαίως, όχι μόνο τα «από έδρας» μαθήματα αλλά και τα πάσης φύσεως εργαστηριακά ή σεμιναριακά μαθήματα.

Η αξιολόγηση θα πρέπει να δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στη διδασκαλία βασικών προπτυχιακών μαθημάτων έναντι μαθημάτων επιλογής.

2. Ευρέως αναγνωρισμένο συγγραφικό έργο. Έχει βαρύνουσα σημασία όταν υπάρχει, ιδίως αν πρόκειται κατά σειρά σπουδαιότητας για:

(α) Πανεπιστημιακά Συγγράμματα με εθνική αναγνώριση στον τομέα τους. Να χρησιμοποιούνται δηλαδή και από άλλα Πανεπιστημιακά Τμήματα πέραν εκείνου στο οποίο διδάσκει ο/η συγραφέας τους.

(β) Ερευνητικές Μονογραφίες που απευθύνονται στους μελετητές του αντικειμένου, συμπεριλαμβανομένων των μεταπτυχιακών και των προχωρημένων προπτυχιακών φοιτητών/τριών με σχετικά ερευνητικά ενδιαφέροντα.

3. Ερευνητικό έργο. Σε περίπτωση ισοδύναμων προτάσεων, θα λαμβάνεται υπόψη το ερευνητικό έργο των προτεινόμενων ως σοβαρό επιπλέον στοιχείο.

4. Ακαδημαϊκό ήθος. Αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση της έννοιας του Πανεπιστημιακού Δασκάλου.